De geschiedenis van jumelages

De jumelagebeweging ging zeer kort na 1945 van start, met de enthousiaste en bewogen steun van burgemeesters en burgers die vonden dat Europa nooit meer verscheurd mocht worden door oorlog. De meeste jumelages vonden plaats tussen gemeenten van landen die tot kort daarvoor met elkaar in oorlog waren. Het stimuleren van deze nieuwe verzusteringsbeweging was één van de prioriteiten van de Raad van Europese Gemeenten (zoals die toen heette) in 1951. De jaren '50 kenden dan ook een grote stijging van het aantal jumelages.

Jumelages zijn niet beperkt tot landen van de Europese Unie – landen als Zwitserland en Noorwegen zijn altijd actief betrokken geweest. Maar het is zeker zo dat jumelages een positieve rol hebben gespeeld in ieder stadium van de uitbreiding van de Europese Unie vanaf de start met de zes oorspronkelijke lidstaten.

In Zuid-Europa leidde het herstel van de democratie in Griekenland, Portugal en Spanje in de jaren 70, en hun toetreding tot de EU in de jaren 80, tot een groot aantal nieuwe jumelages. Zowel tijdens de periode van voorbereiding als bij de toetreding tot de EU jumeleerden heel wat gemeenten uit het Noorden met gemeenten uit deze landen.

Ook de veranderingen in Centraal Europa, na de val van de vroegere communistische regeringen vanaf 1989, leidden tot een uitbreiding van jumelages. Dit leidde tot de grootste uitbreiding van de EU in 2004, en zorgde ervoor dat de mensen van ons lang verdeelde continent opnieuw werden samengebracht.

Vervolgens voorzag de EU sinds 1989 – in navolging van een succesvol initiatief van het Europese parlement – een belangrijke financiële bijdrage voor jumelages, in het bijzonder daar waar aangetoond kon worden dat er een Europese meerwaarde was.

We kunnen terecht besluiten dat de jumelage beweging tijdens de laatste 50 jaar een wezenlijke bijdrage heeft geleverd tot de vredevolle ontwikkeling van Europa, en tot de succesvolle integratie van de nieuwe landen in de Unie.